Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μέρος από μια σειρά άρθρων αφιερωμένων στο παλαιό Πυργώτικο ποδόσφαιρο συμπεριλαμβανομένων των ομάδων που δημιούργησαν τον ΠΑΝΗΛΕΙΑΚΟ καθώς και την ίδια ομάδα του Πανηλειακού. Δημοσιεύθηκαν το έτος 1994 στην εφημερίδα του Πύργου ΠΡΩΙΝΗ. Τα κείμενα είναι γραμμένα από τον Σπύρο Δασκόπουλο.
Στην διαμόρφωση των ομάδων του Πύργου και ιδιαίτερα του Εθνικού αφού ο Ηρακλής προϋπήρχε σαν ομάδα αριστοκρατών- παίκτες ακόμα που ξεκίνησαν από την αλάνα δηλαδή τις συνοικιακές ομάδες, ήταν ο Τρύφωνας Φιντανόγλου σαν τερματοφύλακας που στην συνέχεια έγινε ηθοποιός και τώρα είναι μεγάλος επιχειρηματίας στο εξωτερικό, ο Λιλής Μουστάκης, ο Βύρωνας Στασινόπουλος, ο Πέτρος Μπεβούδας, ο Γιάννης Λουμιώτης, ο Δημήτρης Αντύπας, ο Λάμπης Ασημακόπουλος, ο Βαγγέλης Πρόκος(προπονητής) και ο Λολής Δασκόπουλος που αποτέλεσαν τότε τον κορμό της ομάδας του Εθνικού που όπως προανέφερα είχε το μεγαλύτερο λαϊκό έρεισμα δηλαδή τους πιο πολλούς φιλάθλους. Αναμοχλεύοντας ακόμα το παρελθόν θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφέρω τους μετέπειτα της χρυσής εποχής ποδοσφαιριστές του Εθνικού που μαζί με τον Μπαρογιάννη, τον Πέτρο Θεοδωράτο(στην φωτογραφία), το Θύμιο Συγούρο, τον Γιάννη Αδαμόπουλο, τον Σπύρο Δασκόπουλο, το Βάσω Λογοθέτη, τον Γιάννη Μπαντούνα, τον Κώστα Μπέτσικα, το αναφέρω και τον Τάκη Αντωνόπουλο τον φινετσάτο παίκτη σέντερ φορ που σημείωνε τέρματα με το κεφάλι και που σαν ταγματάρχης και αρχηγός των Εθνικής ενόπλων δυνάμεων, με την δική μου παρότρυνση όταν ήμουν γενικός αρχηγός του ΠΑΝΗΛΕΙΑΚΟΥ, έστειλε δύο φορές την Εθνική ενόπλων στον Πύργο για να προβάλλει τον Πύργο και να συνδράμει οικονομικά τον ΠΑΝΗΛΕΙΑΚΟ που σαν πρωταθλητής περιφέρειας της ένωσης ποδοσφαιρικών σωματείων Πατρών, είχε και την φήμη του καλού οικοδεσπότη στο θέμα φιλοξενία . Στην ένθετη φωτογραφία πλάι από την ομαδική του Εθνικού ποζάρει μόνος του ο παλιός καλός μου φίλος Πέτρος Θεοδωράτος, το ατσαλένιο μπακ του Εθνικού, που δεν υπάρχει πια. Ανατρέχοντας ακόμα στο παρελθόν στο ενεργητικό της ομάδας του Εθνικού έχουμε τη νίκη επί της Παναχαϊκής με σκορ 4-1 τον Ιούνιο (11/06) του 1950 και με το ίδιο σκορ τη νίκη επί του Ηρακλή Πύργου στις 22 Ιουνίου του 1950. Χαρακτηριστικό της διαμάχης και του φανατισμού που επικρατούσε τότε μεταξύ των δύο ομάδων ήταν και το παρακάτω περιστατικό : το 1939(μετά την αναδημιουργία του Εθνικού) ο Αχιλλέας Τρίπολης πρότεινε στον Ηρακλή σαν γηπεδούχο σωματείο να γίνει στον Πύργο ένα τουρνουά που να συμμετάσχει και ο Εθνικός. Ο εκπρόσωπος του Ηρακλή απάντησε ο εθνικός είναι μια ομαδούλα συνοικιακή που δεν υφίσταται σαν επίσημο σωματείο, παρόλα ταύτα ο Εθνικός πήρε μέρος στο τουρνουά των τριών και αφού αφού ο Ηρακλής έπαιξε στο γήπεδο έχασε από την ομάδα της Τρίπολης 4-1, ενώ ο Εθνικός νίκησε τον Αχιλλέα με 5-2 τέρματα και κέρδισε αυτός το κύπελλο. Η αγάπη για τον Εθνικό λέει ο Λιλής Μουστάκης ήταν τόσο μεγάλη που μαζεύαμε χρήματα από φίλους της ομάδας για να ανταποκριθούμε στις βασικές ανάγκες του σωματείου, σε αυτό βέβαια συνηγορούσαμε και οι ίδιοι οι παίκτες και σαν συμβούλιο.
Π.Χριστόπουλος, Β.Μουστάκης, Β.Στασινόπουλος, Αρ. Παναγιωτόπουλος, Χ.Ζεύκας, Ευ. Πρόκος (προπονητής), Κ.Κωνσταντόπουλος, Γ.Καλάβριας, Γ.Μπαντούνας, Δ.Αντύπας, Π.Μπεβούδας, Γ.Λουμιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου