Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μέρος από μια σειρά άρθρων αφιερωμένων στο παλαιό Πυργιώτικο ποδόσφαιρο συμπεριλαμβανομένων των ομάδων που δημιούργησαν τον ΠΑΝΗΛΕΙΑΚΟ καθώς και την ίδια ομάδα του Πανηλειακού. Δημοσιεύθηκαν το έτος 1994 στην εφημερίδα του Πύργου ΠΡΩΙΝΗ. Τα κείμενα είναι γραμμένα από τον Σπύρο Δασκόπουλο.
Προ του πολέμου στην ουσία πρωταγωνιστούσαν δύο ομάδες, του ΗΡΑΚΛΗ με έδρα το γήπεδο έναντι του νοσοκομείου και του ΕΘΝΙΚΟΥ το 1938-39 κοντά στο σημερινό εθνικό στάδιο που μεσολαβούντος του πολέμου έγινε χωράφι από τον ιδιοκτήτη. Μετά τον πόλεμο ο κόσμος και φυσικά η νεολαία ένοιωσε ασφυκτικά την ανάγκη να ξεδώσει και δόθηκε σε παντοειδούς μορφής
εκδηλώσεις που είχαν σχέση με την ψυχαγωγία,ιδιαίτερα έπεσαν μαχόμενοι θα λέγαμε στον αθλητισμό που εκείνη την εποχή με την μορφή του ποδοσφαίρου έδινε και έπαιρνε στο γήπεδο του
Πύργου, το μοναδικό τότε γήπεδο που ξαναφτίαξε μια μερίδα φιλάθλων με επικεφαλής τον Νίκο Λαμπαούνα και τον Σάκη Γιγάντε που διέθεσε την ξυλεία. Πέσαμε και εμείς μαχόμενοι μερικοί ποδοσφαιριστές του Εθνικού και βοηθήσαμε με προσωπική εργασία να επανέλθει ο Πύργος στην παλιά καλή εποχή. Προ της εδραίωσης στο προσκήνιο του Εθνικού Πύργου της δεύτερης μεγαλύτερης ομάδας που στη συνέχεια καθυπόταξε αρκετές φορές το μεγάλο συγκρότημα του Ηρακλή γιατί ομολογουμένος είχε και το μεγαλύτερο λαϊκό έρεισμα φιλάθλων με το μέρος του προϋπήρξαν ομάδες της γειτονιάς όπως ο ΕΡΜΗΣ και τα μαύρα τηγάνια και άλλες μικροομάδες που ενσωματόθηκαν και έγινε ο ΕΘΝΙΚΟΣ οπότε ο συναγωνισμός και ο ανταγωνισμός μεταξύ τους ήταν το φλέγον θέμα στην συνέχεια στο προσκήνιο μπήκαν και ΑΕΚ και Απόλλωνας, παρά το γεγονός ότι και αυτές διέθεταν πολύ καλούς ποδοσφαιριστές δεν είχαν την αίγλη των δύο μεγάλων ομάδων του Πύργου. Στις μεταξύ τους αναμετρήσεις υπήρχε πάθος για την κατάκτηση της νίκης και η καθεμία κατέβαζε στο γήπεδο ότι πιο πολύτιμο σε έμψυχο υλικό είχε προκειμένου να νικήσει, ιδιαίτερα στις αναμετρήσεις ΕΘΝΙΚΟΥ-ΗΡΑΚΛΗ την πολυπόθητη νίκη. Οι αψιμαχίες αυτές έγιναν πιο ενδιαφέρουσες και τρομερές θα έλεγα όταν στο προσκήνιο εμφανίστηκε ο επίδοξος διεκδικητής ΛΕΥΚΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ ΑΜΑΛΙΑΔΑΣ που προήλθε από την συνένωση σωματείων και αυτός. Η ομάδα του Αστέρα διέθετε αρκετούς καλούς παίκτες όπως ο Γκολφινόπουλος που παίξαμε κατόπιν μαζί στην Παναχαϊκή(γράφει ο Σπύρος Δασκόπουλος). Αξέχαστες υπήρξαν και με αυτών οι τον σύλλογο η αναμετρήσεις είτε το παιχνίδι ήταν φιλικό είτε του πρωταθλήματος (περιφερειακό τότε). Θυμάμαι κάποτε σε κάποιο παιχνίδι μεταξύ Λευκού Αστέρα και Εθνικού Πύργου υπήρξε τέτοιο πείσμα και πάθος ώστε στο γυρισμό μας για τον Πύργο στον δρόμο είχαν ρίξει δύο δέντρα για να μην περάσουμε, ο φανατισμός και το τοπικιστικό πνεύμα σε όλο του το μεγαλείο... Στον Πύργο ύστερα από καιρό σε συνάντηση μεταξύ Εθνικού και Αστέρα που τελικά δεν έγινε, όταν έμαθαν οι Αμαλιαδαίοι ότι στην ομάδα του Εθνικού θα παίξει ο προπονητής του Φίλιππος Βλάχος το στήλωσαν : ή έξω από το παιχνίδι ο Βλάχος (που τον φοβούνταν) ή εμείς αποχωρούμε κάτι που έγινε τελικά αφού ο Εθνικός δεν υποχώρησε. Σημειώνουμε μέσα στο πείσμα και τον φανατισμό ότι η ομάδα της Αμαλιάδας για την ενίσχυση της με διάφορα μεταφορικά μέσα ήλθε στον Πύργο με 2.000 περίπου φανατικούς οπαδούς της. Γενικοί αρχηγοί και ηγέτες από τον ΕΘΝΙΚΟ ο Νίκος Λαμπαούνας και από τον ΑΣΤΕΡΑ ο Γιόκος, δύο δυναμικοί παράγοντες που ανταγωνίζονταν για την επικράτηση της ομάδας τους με όλα τα μέσα και ξεκινώντας : με την ίδρυση του Εθνικού σε επίσημο πλέον σωματείο εκτός των παλαιών του παικτών, Λιλή Μουστάκι, Κώστα Κωνσταντόπουλο, Μπάμπη Ασημακόπουλο, Λολή Δασκόπουλο, Τάκη Δημητρακόπουλο (που σημείωσε το πρώτο τέρμα του ΠΑΝΗΛΕΙΑΚΟΥ), Γιάννη Λουμιώτη, Πάνο Χριστόπουλο(τερματοφύλακα), Γιάννη Μπαρογιάννη, την ομάδα πλαισίωσε μια καινούργια φουρνιά από τα γυμνάσια του Πύργου όπως ο Σπύρος Δασκόπουλος, ο Βάσος Λογοθέτης, ο Νίκος Δασκαλάκης, ο Πέτρος Θεοδωράτος που μαζί με τους υπόλοιπους Γιάννη Τσουκαλά, Άγγελο Σταμίρη, Νικολούτσο, Γιώργο Δημητρακόπουλο, Λάμπη Αποστολόπουλο, Γιώργο Κουράντη, Λιόρδα, Θύμιο Συγούρο, Γιάννη Αδαμόπουλο αποτέλεσαν την δεύτερη μεγάλη ομάδα του Πύργου που είχε στο Πυργιώτικο ποδόσφαιρο μια ιστορική πορεία με τις θαυμάσιες εμφανίσεις τις μέσα και έξω από τα σύνορα της Ηλείας.
Στην φωτογραφία ο Αλέκος Λειβαδάς πριν από την έναρξη κάποιου αγώνα ή προπονήσεως του Πανηλειακού το έτος 1971.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου