Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μέρος από μια σειρά άρθρων αφιερωμένων στο παλαίο Πυργιώτικο ποδόσφαιρο συμπεριλαμβανομένων των ομάδων που δημιούργησαν τον ΠΑΝΗΛΕΙΑΚΟ καθώς και την ίδια ομάδα του Πανηλειακού. Δημοσιεύθηκαν το έτος 1994 στην εφημερίδα του Πύργου ΠΡΩΙΝΗ. Τα κείμενα είναι γραμμένα από τον Σπύρο Δασκόπουλο.
Το μικρό ξύλινο και μοναδικό στάδιο του Πύργου στην παλιά εποχή όπως προανέφερα ήταν το κέντρο του ενδιαφέροντος όλων των Πυργιωτών φιλάθλων και φυσικά της Ηλείας που ο πρωτεργάτης και ενισχυτής του Διονύσιος Καραβασίλης της βιομηχανίας τσιγάρων είχε εγκαταστήσει στο κέντρο του γηπέδου πάνω από την κεντρική πόρτα μια εξέδρα, την εξέδρα των επισήμων, όπου εκεί οι αριστοκράτες του Πύργου και η αστική τάξη απολάμβαναν το θέαμα του εκάστοτε αγώνα πίνοντας το ποτό τους και κάνοντας το τσιγαράκι τους. Σε αντιπαράθεση η ταράτσα του Βασίλη Διονυσόπουλου πάνω από το γήπεδο στο ανατολικό μέρος συγκέντρωνε τον λαϊκό κόσμο που συνήθως ένα αναψυκτικό από τον κυρ Βασίλη τον μπακάλη ήταν το αντίτιμο του εισιτηρίου, απολαμβάνοντας έτσι τις επίμαχες φάσεις του αγώνα με τις ανάλογες εκδηλώσεις για το λαϊκό αυτό αγώνισμα. Ήταν μια δύσκολη εποχή για το ποδόσφαιρο σε αντιστάθμισμα της πολυτέλειας που σήμερα απολαμβάνουν θεατές και παίκτες στα γήπεδα. Πλην επαναλαμβάνω υπήρχε σε μεγαλύτερο βαθμό η ιδέα και το πιστεύω για το ποδόσφαιρο που με μεγάλες θυσίες διετηρείτο τότε σε κάποιο επίπεδο... Η μετέπειτα πορεία των ομάδων του Πύργου άρχισε σε κάποια στιγμή να χάνει έδαφος για την προβολή ακόμα και για την ύπαρξη τους με αποτέλεσμα να βρίσκουν διέξοδο στους αγώνες μικτών ομάδων μέσα στην Ηλεία και έξω για να φτάσουμε στην συνένωση το 1957 των ποδοσφαιρικών σωματείων του Πύργου στο σημερινό όνομα ΠΑΝΗΛΕΙΑΚΟΣ, ομάδα που πέρασε πολλές αυξομειώσεις για να φτάσει στο σημερινό σχήμα και την αίγλη της Α εθνικής. Θυμάμαι όταν ξαναγυρνώντας στον Πύργο από την Παναχαϊκή το 1961-62 μετά και την συμμετοχή μου σαν ποδοσφαιριστής στον Πανηλειακό αναλάβαμε την ομάδα μια μερίδα παραγόντων και παικτών επί θυσία φυσικά για τα χρόνια εκείνα-και παίζοντας στο περιφερειακό πρωτάθλημα που κατέληγε στον τελικό με την Πατρινή αντιπρόσωπο για την κατάληψη της θέσεως που οδηγούσε στην Β εθνική, ποτέ δεν κατορθώσαμε μέχρι το 1970-71 να κερδίσουμε την θέση της Β εθνικής, αφού σε αυτό συντελούσε η Πατρινή ηγεσία της ΕΠΣ Πατρών ( δεν είναι τυχαία ότι ο Πανηλειακός εξασφάλισε την άνοδο το 1971 δύο μόλις χρόνια μετά την ίδρυση της ΕΠΣ Ηλείας) ένθα ηγείτο όλη την περιφέρεια των ομάδων. Το 1970-71 λοιπόν την τεχνική ηγεσία του Πανηλειακού αναλαμβάνει ο θρυλικός Νεστορίδης και στην συνέχεια σαν πρωταθλητής περιφέρειας Ηλείας κονταροχτιπυπιέται με την Νεμέα, Λεωνίδα Σπάρτης, Κόρινθο και Πρέβεζα που σε διπλούς αγώνες κέρδισε τους πιο πολλούς βαθμούς (15 για την ακρίβεια) και μπήκε πανηγυρικά στην Β εθνική κατηγορία, επιτυχών 42 συνολικά τέρματα (μαζί με τα τέρματα από τον πρωτάθλημα της ΕΠΣ Ηλείας) ρεκόρ για εκείνη την εποχή. Την επόμενη όμως χρονιά ο Νεστορίδης εγκαταλείπει την ομάδα και προπονητής αναλαμβάνει ο Δρόσος του Ολυμπιακού Πειραιώς, τεχνικό που κράτησε την ομάδα στην Β εθνική πλην όμως δεν υπήρξε περαιτέρω πρόοδος. Λέγεται ότι αν δεν έφευγε ο Κώστας Νεστορίδης από την ομάδα ίσως από τότε να είχαμε πετύχει την Α εθνική καθ'ον χρόνον μετά το 1976-77 η ομάδα υποβιβάσθη, με τον Μαρίνο Ντοά και τους άλλους μετέπειτα προέδρους να προσπαθούν να την επαναφέρουν. Ενας από αυτούς που προσπάθησαν και πέτυχαν με το υπόλοιπο συμβούλιο και τους παίκτες της ομάδας του Πανηλειακού του 1962-68 στο πάρα πέντε την κατάκτηση της θέσεως που οδηγούσε στην Β εθνική είναι ο υποφαινόμενος (Σπύρος Δασκόπουλος) σαν γενικός αρχηγός της ομάδας. Η προηγούμενη ομάδα που αγωνιζόμουν η Παναχαϊκή, μου είχε παραχωρήσει με μεταγραφή τον αμυντικό και πρώην συμπαίκτη Νικολάτο, από τον Παναθηναϊκό τον Περσιμιντζή και τον Μαριδάκη, ενώ από τον Εθνικό Πειραιώς τον Μουνδρέα, αυτοί πλαισιωμένοι από τους Δημήτρη Χιώνη, Μιχάλη Κλαυδιανό, Γιώργο Κρητικό, Αργυρόπουλο, Χρήστο Πρεβεζάνο, Νίκο Λουμιώτη, Ανδρούτσο που προερχόταν από τον Παναιγιάλειο, είχαν στο ενεργητικό τους όταν κατακτήσαμε το περιφερειακό πρωτάθλημα σε 34 αγώνες φιλικούς και πρωταθλήματος 28 νίκες, 5 ισοπαλίες και μια ήττα από τον Εθνικό Πειραιώς.Στους προκριματικούς δυο αγώνες για την Β εθνική χάσαμε από την θύελλα Πατρών στον Πύργο 1-0 και στην Πάτρα 3-0. Στους αγώνες αυτούς διεκρίθησαν για την αγωνιστικότητα τους οι Δημήτρης Χιώνης, Μιχάλης Κλαυδιανός, Γιώργος Κρητικός, Νίκος Λουμιώτης, Βασίλης Νικολούτσος και Χρήστος Πρεβεζάνος οι υπόλοιποι άφησαν σοβαρά ερωτηματικά για την εν γένει απόδοση τους. Πρόεδρος του Πανηλειακού τότε ο κ.Κουτρουμάνος και προπονητής ο εκ Πατρών κ.Φραγκάκης με τον οποίο σε καίρια σημεία για την τελική σύνθεση της ομάδας είχα ενδοιασμούς. Μετά ταύτα και ύστερα από όσα μου εμπιστεύθηκαν πρώην συμπαίκτες μου από την Πάτρα παραιτήθηκα από τα διοικητικά ασχοληθείς με την τοπική διαιτησία. Στην πάνω φωτογραφία έχουμε μια μικτή ομάδα που πλαισίωσε τον ΠΑΝΗΛΕΙΑΚΟ με προπονητή τον Φυλακτό, διακρίνουμε ακόμα τον Κώστα Χρονόπουλο, τον Σπύρο Δασκόπουλο, τον Σωκράτη Λιάτο, τον Βασίλη Νικολούτσο, τον Χρήστο Πρεβεζάνο, τον Βάσο Λογοθέτη, τον Δημήτρη Χιώνη, τον Γιώργο Κρητικό, τερματοφύλακα τον Μπουλουμάτση, τον Δημητρόπουλο, τον Κουμουλέλη και τον Γκιωνάκη.
ΠΑΝΗΛΕΙΑΚΟΣ 1962-1963, διακρίνονται οι : Σπύρος Δασκόπουλος (γενικός αρχηγός), Μιχάλης Κλαυδιανός, Βασίλης Νικολούτσος, Μουνδρέας, Αναγνωστίδης-Ανδρούτσος, Γιώργος Κρητικός, Νίκος Λουμιώτης, Φραγκάκης (προπονητής), καθιστοί : Θοδωρής Θεοχαρόπουλος, Δημήτρης Χιώνης, Περσιμιτζής, Θοδωρής Κούτσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου