ΠΑΝΗΛΕΙΑΚΟΣ ΜΕΡΟΣ 8

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μέρος από μια σειρά αφιερωμάτων στον Πανηλειακό και είχε δημοσιευθεί το 1980 από την εφημερίδα ΑΥΓΗ.

Γιώργος Κρητικός : Συναντήσαμε τον κύριο Γιώργο Κρητικό τον βετεράνο ποδοσφαιριστή του ΠΑΝΗΛΕΙΑΚΟΥ. Μαχητής της παλιάς φρουράς.Οι φίλαθλοι θα θυμούνται το δυναμικό παίξιμο και τα γεμάτα αυτοθυσία μαρκαρίσματα του για να μην περάσει η επίθεση των αντιπάλων. Με τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή του Πανηλεακού είχαμε μια μεγάλη και ενδιαφέρουσα συζήτηση. Ο Γιώργος Κρητικός ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα το 1950-51 με την φανέλα της ΑΕΚ Πύργου, αγωνίστηκε σαν χαφ και μπακ. Στη συνέχεια έπαιξε χαφ στον Εθνικό Πύργου για να τερματίσει το ποδόσφαιρο με τα ένδοξα χρώματα του Πανηλειακού, της ομάδας που τόσο πολύ αγάπησε. Στον Πανηλειακό ο Γ. Κρητικός έπαιξε στις θέσεις του χαφ του μπακ και του σέντερ μπακ. Αλλα ας αφήσουμε τον ίδιο να μας μιλήσει.

-Ξεκίνησα από την ΑΕΚ, είμασταν σαν  οικογένεια, είχαμε δυο εξαιρετικούς ανθρώπους, τον Βαλντά και τον Α. Χατζηθεωδόρου.
-Επαιξα 3-4 χρόνια στην ΑΕΚ και μετά πηγαίνω στον Εθνικό,είχε και εκεί καλά παιδιά και είμαστε σαν οικογένεια. Δεν υπήρχαν αυτά τα πράγματα τότε δηλαδή ο ένας ποδοσφαιριστής να μην μιλάει στον άλλο.
-Οταν έγινε η ένωση στον Πανηλειακό αγαπάγαμε την ομάδα μας καλύτερα από την μάνα μας, λέγαμε πότε να έρθει η Κυριακή να παίξουμε.
-Το σωματείο πάντα είχε ξένους ποδοσφαιριστές που όλοι πληρωνόντουσαν. Επειδή ήταν ξένοι και μακριά από τα σπίτια τους εμείς δεν διαμαρτηρόμασταν που δεν παίρναμε χρήματα,αν μας έδινε κανένας είχε καλώς, δεν μας έδινε δεν λέγαμε δε παίζουμε μπάλα γιατί δεν πήραμε...
-Οσα χρόνια έπαιξα μπάλα δεν θυμάμαι να βρέθηκαν οι κατάλληλοι να διοικήσουν το ποδόσφαιρο. Οποιοι προπονητές και αν έρχονταν στα συμβούλια γινόντουσαν κλίκες, δε μπορούσε να στεριώσει κανένας. Πέρασε ένας ολόκληρος ΠΕΤΡΙΤΣΗΣ από εδώ που έπρεπε να το είχε καμάρι η πολιτεία του Πύργου και όμως αυτός ο άνθρωπος δεν μπόρεσε να στεριώσει.
- Ο Βαλντάς αν έμενε στον Πύργο ίσως να υπήρχε κάτι στο ποδόσφαιρο. Ελάχιστοι σύμβουλοι όπως ο Απ. Μορτογιάς βοήθησαν μερικούς ποδοσφαιριστές που στερούνταν.
-Δεν μπορούσαμε να μπούμε στην Β εθνική γιατί εκεί υπήρχαν μεγαθήρια, παίζαμε π.χ με έναν Παναιγιάλειο που τον είχε η Α εθνική για 2-3 χρόνια, το ίδιο ισχυρό ήταν και το Αγρίνιο ένας "Αγιαξ" της επαρχίας. Υπήρχε επίσης και μια ΕΠΣ Πατρών, με αυτές τις συνθήκες δεν επρόκειτο να μπαίναμε ποτέ.
- Ο Πανηλειακός μπήκε στην Β εθνική όχι γιατί έφερε τον Νεστορίδη αλλά γιατί είχε γίνει η ΕΠΣ Ηλείας. Ηταν και ο Παναγόπουλος που με άφθονα χρήματα βοήθησε τον σύλλογο.
-Πάντως  παρ όλες τις δυσκολίες υπήρχε δυνατότητα μια χρονιά που παίζαμε με Αίγιο και Αγρίνιο, αν  βέβαια είχαμε "ξύπνιο" συμβούλιο όπως τα αντίπαλα σωματεία.
-Δεν θα ξεχάσω το ματς στο Αίγιο με τον Παναιγιάλειο που χάσαμε 1-0. Ηρθα σε σύγκρουση με τον επιθετικό Ξανθάκη (από τα μεγάλα ονόματα του Αιγίου) που τραυματίστηκε καθώς διεκδικούσαμε  μαζί την μπάλα, αυτός όμως χτύπησε τον Κλαυδιανό και αποβλήθηκε από τον διαιτητή. Ο κόσμος (5000) με περίμενε....να με φάνε....
-Αλλο αξέχαστο ματς ήταν εκείνο με τον Αστέρα στην Αμαλιάδα (20/10/1957) χάσαμε με 2-1, μετά την λήξη του αγώνα έπεσε πολύ ξύλο, συνελήφθησαν πολλά άτομα. Εγώ χτύπησα τον Νίτση που με προκάλεσε και συνελήφθην με τον Πρεβεζάνο. Τελικά τιμωρηθήκαμε και οι δύο με 8 μήνες φυλακή. Τότε ήταν να πάω στην Ν.Αφρική για να παίξω μπάλα όμως ο νοτιοαφρικάνος πρόξενος με απέκλεισε λόγο ποινικού μητρώου.

Πανηλειακός-ΑΕΚ Αθηνών 1969

Τον σημερινό Πανηλειακό πως τον βλέπεις, έχει τα φόντα για την Β εθνική ;

-Δεν μπορώ να καταλάβω τους ποδοσφαιριστές του,σήμερα παίζουν μπάλα την άλλη δεν παίζουν. Ακριβώς δεν ξέρω τους λίγους.Να είναι θέμα χρηματικό; Δεν μπορώ να καταλάβω τι άνθρωποι είναι πως το παίζουν το ποδόσφαιρο, εμείς ξανατονίζω λέγαμε τότε να πότε θα έρθει η Κυριακή να πάμε να παίξουμε, δεν μας ένοιαζε αν θα πάρουμε λεφτά. Είχαμε μεγάλη αγάπη για την ομάδα μας, οι ποδοσφαιριστές σήμερα κάνουν εκβιασμούς αλλά αυτά κατά την γνώμη μου συμβαίνουν γιατί δεν υπάρχουν συμβούλια μανιασμένα.Με το παραμικρό τραυματίζονται οι παίκτες, εμείς τότε βάζαμε τα πόδια μας και τα κεφάλια μας στην φωτιά, ενώ τώρα αρκετοί καλοπληρωμένοι παίκτες διστάζουν να διεκδικήσουν κεφαλιά για να μην τους χαλάσει η χωρίστρα... όσον αφορά τώρα την Β εθνική η γνώμη μου είναι ότι όλα είναι κατορθωτά αρκεί να υπάρχει ενότητα διοικητικού συμβουλίου παικτών και φιλάθλων. Οι φίλαθλοι στάθηκαν πάντοτε στο πλευρό της ομάδας μας, παρά το γεγονός ότι πολλές φορές δεν τους ευχαριστούσαμε. 

Τι πρέπει να γίνει για να πάει μπροστά το ποδόσφαιρο μας; 

-Να σας πω, το συμβούλιο παίζει πολύ μεγάλο ρόλο είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των παικτών και άλλων αθλητικών παραγόντων και του φίλαθλου κόσμου.

Η παλιά ομάδα του Πανηλειακού (επί προπονητή Γιατζίτζι) τώρα ποία θέση θα είχε;

-Θα ήταν σε μια θέση,μια κλάση όπως ο Φωστήρας ή ο Ατρόμητος Αθηνών και θα χτυπούσε τον τίτλο.

Στον κύριο Κρητικό υποβάλαμε και μερικά άλλα ερωτήματα για τα οποία μας απάντησε:

-Καλύτερους αντιπάλους αντιμετώπισα : Μπάθα,Γάλλο(Αγρίνιο), Ξανθάκη(Παναιτωλικό), Νίτση, Γκολφινόπουλο, Ντάντη(Αμαλιάδα) καλύτεροι συμπαίκτες από την ομάδα μας : Θεοχαρόπουλος(πιο κάλος στην έδρα μας), Αργυρόπουλος, Ανδρούτσος, Χιώνης, Μανουσάκης. 

-Στο γήπεδο σπάνια κατεβαίνω γιατί στεναχωριέμαι με την αφιλοτιμία πολλών παικτών.

-Σωστή ήταν η τιμωρία των παικτών,φταίει ο ποδοσφαιριστής αλλά φταίει και το συμβούλιο με την άστατη πολιτική του. Βασικά το πρόβλημα είναι η αμοιβή των παικτών. Η γνώμη μου είναι πως ο Κωστάκης και ο Ζώης είναι μεγάλα ταλέντα και δεν πρέπει να χαθούν.

-Ποδόσφαιρο παίζουν τα φτωχόπαιδα και όχι η αριστοκρατία, οι σημερινοί ποδοσφαιριστές έχουν πάρει πολλά λεφτά. Επρεπε να πεθαίνουν για την ομάδα εμείς τότε παίζαμε για την φανέλα, πηγαίναμε π.χ στο Αγρίνιο μισή ώρα πριν τον αγώνα και νηστικοί. Ενώ τώρα υπάρχουν τα καλά ξενοδοχεία και οι παραμονές από το Σάββατο.

-Καλύτερος γενικός αρχηγός ήταν ο Νίκος Λαμπαούνας που τον υπολογίζαμε όλοι μας. Επίσης μεγάλος έφορος ήταν υπήρξε ο Γιώργος Συριόπουλος.

-Και για να γυρίσουμε στα παλιά ο Εθνικός δεν πήρε ποτέ του το πρωτάθλημα Ηλείας, ο Αστέρας το πήρε δύο φορές και από μία η ΑΕΚ και ο Ηρακλής.

-Τελειώνοντας την συνέντευξή μας με τον βετεράνο του Πυργιώτικου ποδοσφαίρου έχουμε να επισημάνουμε τα εξής : ο Γιώργος Κρητικός έχει πικρές εμπειρίες από το ποδόσφαιρο έδωσε την ψυχή του στην ομάδα και αυτό του στοίχισε αρκετούς τραυματισμούς, μάλιστα σε ένα ματς χτύπησε επικίνδυνα στο κεφάλι, ο προπονητής Πετρίτσης τον πήγε στο γιατρό του έραψε το τραύμα και μετά από μισή ώρα έπαιξε στο Β ημίχρονο. Αυτός ήταν ο Γιώργος Κρητικός το 1965 σταματά το ποδόσφαιρο.

Στ. Στούρας-Γ. Κρητικός